โดไนเสาร์ สัตว์โลกยุคล้านปี

เมื่อพูดถึง “ซากดึกดำบรรพ์” เรานับถือถึงหลักฐานที่ยืนยันความเป็นมาและปริมาณของสิ่งมีชีวิตในอดีต ซากดึกดำบรรพ์นี้ได้รับการอนุรักษ์ในธรรมชาติในรูปแบบหลากหลายวิธี ไม่ว่าจะเป็นการแข็งตัวจนเป็นตัวแข็ง (Frozen) จนกว่าร่างกายจะถูกสงวนไว้อย่างสมบูรณ์ ถึงกระบวนการอำพราง (Mummification) บนเนื้อเยื่ออ่อนรอบผิวหนังและอวัยวะภายใน หรือการแห้งจนกว่าร่างกายจะไม่หายไปเหลือแค่พียง โครงกระดูกไดโนเสาร์ และกระบวนการสุดท้ายที่เห็นบ่อยที่สุดคือกระบวนการกลายเป็นซากดึกดำบรรพ์ผ่านกระบวนการซึมเซาะของแร่ธาตุ

• การค้นพบฟอสซิลไดโนเสาร์

ทีมวิจัยจากมหาวิทยาลัยแมนเชสเตอร์ได้ทำการศึกษาและค้นพบข้อมูลที่น่าสนใจเกี่ยวกับ ไดโนเสาร์ ผ่านฟอสซิลที่พบ และ รอยเท้าไดโนเสาร์ ในรัฐนอร์ทดาโกตาของสหรัฐอเมริกา การศึกษาเหล่านี้เป็นเครื่องมือที่มีประสิทธิภาพในการเรียนรู้เกี่ยวกับอดีตและการวิวัฒนาการของสัตว์โบราณ

• กระบวนการแข็งตัวของซากดึกดำบรรพ์

การอยู่รอดในสภาวะแข็งตัว ในบางกรณี ซากดึกดำบรรพ์ได้รับการอยู่รอดในสภาวะแข็งตัวโดยการถูกปิดภายใต้น้ำแข็งหรือความเย็นของสภาพอากาศ ทำให้ร่างกายสิ่งมีชีวิตได้รับการสงวนสภาพที่อยู่รอดไว้เป็นเวลานาน

• กระบวนการอำพรางของซากดึกดำบรรพ์

กระบวนการอำพรางหรือกระบวนการที่ทำให้ร่างกายสิ่งมีชีวิตแห้งและรักษาไว้นับพันปี เริ่มจากการหมักเนื้อเยื่อบนผิวหนัง ทำให้เกิดการกระจายกลิ่นไม่พึงประสงค์และทำให้เชื้อโรคไม่สามารถเจริญเติบโตได้

• กระบวนการซึมเซาะแร่ธาตุในร่างกาย

กระบวนการซึมเซาะแร่ธาตุเข้าสู่ร่างกายของสิ่งมีชีวิตเกิดขึ้นในระหว่างเวลาที่เนื้อเยื่อถูกย่อยสลาย แร่ธาตุจะเคลื่อนที่เข้าสู่ช่องว่างที่เกิดขึ้น และสร้างโครงสร้างแข็งเหมือนแป้งที่สามารถสร้างรูปร่างเพิ่มเติมได้

• ซากไดโนเสาร์ และความเป็นมาของโลกในอดีต

1. การศึกษาเกี่ยวกับซากดึกดำบรรพ์ช่วยให้เราทราบถึงอดีตและการเปลี่ยนแปลงของสิ่งมีชีวิต
2. ซากดึกดำบรรพ์เป็นหลักฐานที่มีค่าในการวิจัยและศึกษาเกี่ยวกับชีวิตในยุคโบราณ
3. กระบวนการต่าง ๆ ที่ทำให้เกิดซากดึกดำบรรพ์เป็นหลักฐานที่ทรงคุณค่าในการเรียนรู้